Hoe Ernstig Is Een Kaakontsteking?

kaak-bot-ontsteking

Een kaakontsteking komt vaak voor, maar gelukkig kunnen de meeste infecties van het kaakbot goed behandeld worden met standaard antibiotica. Een kaakbotontsteking is immers meestal een bacteriële infectie en bacteriën kunnen goed met antibiotica worden bestreden.

De medische term voor infectie en ontsteking van het bot of beenmerg is osteomyelitis. Meestal wordt hiermee alleen de ernstigere vorm van kaakonsteking aangeduid (zie: de verschillende types kaakonsteking)

Sommige kaakontstekingen zijn moeilijker te behandelen dan anderen, bijvoorbeeld wanneer het algehele immuunsysteem verzwakt is of wanneer de bloedtoevoer naar de kaak om een bepaalde reden is verminderd.

Symptomen: Hoe weet je of je een kaakontsteking hebt?

Er zijn een aantal signalen waar je naar kunt kijken:

  • Een wond langs de kaaklijn waar pus uit komt.
  • Sommige tanden of kiezen komen los of kun je bewegen.
  • Gevoelloosheid of ‘naalden’ in een deel van de kaak.
  • Harde zwelling van de kaak.
  • Pijn in een deel van de kaak dat zich uitstrekt over meer dan één tand of kies.

Als er kortgeleden een tand of kies getrokken is, of als je een wond in de onderkaak hebt opgelopen, dan moet je opletten als je meer dan 2 of 3 van de bovenstaande 5 signalen bespeurt. Dit kan wijzen op osteomyelitis.

Welke typen kaakontsteking zijn er?

Er zijn vier typen ontstekingen van de kaak:

  1. Enkelvoudige kaakontsteking:

Dit type ontsteking wordt veroorzaakt door een kleine infectie bij de punt van een tand of kies die afgestorven is. Dit komt vaak voor en blijft gelokaliseerd rondom de punt van de wortel. De tand of kies zal meestal pijnlijk zijn bij het bijten en kauwen, en er kan een zwelling van het tandvlees optreden. Maar dit is eigenlijk een tand- of kiesinfectie omdat de BRON van de infectie zich IN de tand of kies bevindt.

Een antibioticakuur of antischimmelmiddel is normaal gesproken genoeg om dit probleem op te lossen.

Als er een zwelling van het tandvlees ontstaat, dan is dit meestal een abces (pijnzweer) met een puskanaal vanuit het punt van de ontsteking. Er zijn twee mogelijke behandelingen voor dit probleem: de tand of kies trekken, of proberen de tand of kies te behouden met een wortelkanaalbehandeling. Soms is een korte antibioticakuur nodig om de zwelling te verminderen voorafgaand aan andere vormen van behandeling.

Een puskanaal kan zich vormen als gevolg van een ontstoken tand

  1. Beenmergontsteking (osteomyelitis)

Osteomyelitis is een veel ernstigere infectie en tast het beenmerg in het dieper gelegen midden van het bot aan. Deze kan optreden als een bacteriële – of schimmelinfectie het bot bereikt via de bloedbaan als gevolg van een wond of operatie. Het treedt meestal op nadat een tand of kies getrokken is en soms na een trauma zoals een verkeersongeluk.

  1. Kaakbeen afsterving (osteo radio necrosis)

Dit is een ernstige ziekte waarbij het bot van de kaak geen weerstand meer kan bieden tegen eenvoudige ontstekingen als gevolg van bestralingstherapie (radiotherapie) om kaakkanker te bestrijden.

kaakkanker-ontsteking

Osteo radionecrose van de mandibula (= onderkaak) ten gevolge van kaakkanker

  1. Bisfosfonate beenmergontsteking (bisfosfonate osteomyelitis)

Dit is een verglijkbare aandoening maar hierbij is de weerstand van het bot tegen infectie verminderd als gevolg van een behandeling van botontkalking (osteoporose) met bisfosfonaat. Bisfosfonaten worden in het algemeen voorgeschreven om te voorkomen dat grote botten zwakker worden door leeftijdsgebonden botontkalking.

Een kaakbotontsteking zoals hierboven beschreven is op verschillende manieren ERNSTIGER dan botinfecties aan andere botten in het lichaam. Het bot van de kaak is speciaal en anders dan andere botten in het menselijk skelet, vanwege de relatief compacte afmetingen, gecompliceerde structuren die het bevat en de nabijheid van complicerende factoren zoals tanden en kiezen, zenuwkanalen en bijholten.

Behandeling: wat te doen bij een kaakonsteking?

Er zijn vier mogelijke behandelingen:

  • Antibiotica (meestal clindamycine). Een antibioticakuur of antischimmelmiddel is normaal gesproken effectief. Voor volwassenen zijn dit meestal 4 tot 6 weken durende intraveneuze kuren (spuiten) of soms orale antibiotica of antischimmelmiddelen (slikken). Sommige patiënten hebben behandeling nodig in het ziekenhuis, terwijl anderen injecties kunnen ontvangen als ambulante patiënt, of thuis, als ze zichzelf kunnen injecteren.
  • Zo snel mogelijk verwijderen van de verdachte tand of kies, zodat de kaakbotontsteking zich niet kan uitbreiden. Soms is het mogelijk om de tand of kies te behouden door een wortelkanaalbehandeling.
  • Geconcentreerde zuurstoftherapie. Hierbij gaat het om het inademen van pure zuurstof in een ruimte of koker onder hoge druk. Dit wordt ook wel hyperbare zuurstoftherapie genoemd.
  • Afhankelijk van de oorzaak kan een verbeterde mondhygiëne helpen bij de bestrijding en preventie. Indien de oorspronkelijke oorzaak periodontitis is, zie dan: de behandeling van tandvleesproblemen.

Uiteindelijk zult u altijd een arts moeten raadplegen. Een kaakonsteking zelf behandelen is geen goed idee.